Przydział odległości (Map Viewer Classic)

Narzędzie Przydział odległości oblicza przydział odległości od każdej komórki dla źródeł.

Notatka:

To narzędzie jest obecnie dostępne w przeglądarce map Map Viewer, nowoczesnym narzędziu do tworzenia map w usłudze ArcGIS Enterprise. Więcej informacji zawiera sekcja Przydział odległości (Map Viewer).

Aby można było uruchamiać to narzędzie, portal musi być skonfigurowany pod kątem szybkich analiz.

Jeśli to narzędzie nie jest wyświetlane w przeglądarce map Map Viewer Classic, skontaktuj się z administratorem instytucji. Twój portal może nie być skonfigurowany pod kątem analizy rastrowej lub możesz nie mieć uprawnień wymaganych do uruchomienia tego narzędzia.

Diagram procedury wykonywania zadań

Przykłady

Przykładowe zastosowania obejmują udzielanie odpowiedzi na następujące pytania:

• Identyfikacja przydzielonych obszarów, które muszą być obsłużone przez pracowników terenowych.
• Identyfikacja obszarów, które zostały przydzielone do płatów siedlisk rysi.

Uwagi dotyczące korzystania

Wejściowymi danymi źródłowymi może być klasa obiektów lub raster. Klasą obiektów może być punkt, linia lub poligon.

Gdy wejściowymi danymi źródłowymi jest raster, zestaw komórek źródłowych składa się z komórek w rastrze źródłowym, które mają poprawne wartości. Komórki mające wartości NoData nie są uwzględniane w zestawie źródłowym. Wartość 0 wskazuje źródło.

Gdy wejściowymi danymi źródłowymi jest obiekt, lokalizacje źródłowe są wewnętrznie przekształcane w raster przed przeprowadzeniem analizy. Rozdzielczością rastra można sterować za pomocą środowiska Wielkość komórki. Domyślnie, jeśli w narzędziu nie podano innych rastrów, rozdzielczość zostanie określona przy użyciu mniejszej z wartości szerokości lub wysokości zasięgu obiektu wejściowego w wejściowym odniesieniu przestrzennym podzielonej przez 250.

Aby uniknąć tej sytuacji, jako etap pośredni można przeprowadzić rasteryzację obiektów wejściowych bezpośrednio za pomocą narzędzia Konwertuj raster na obiekt i skonfigurować parametr Pole. Uzyskanego wyniku można użyć jako wejścia do konkretnego narzędzia Odległość, którego chcesz użyć.

Jeśli źródło będzie miało wartość Brak danych w którymkolwiek z odpowiadających mu rastrów wejściowych, zostanie ono zignorowane podczas analizy, a zatem odległość od tego źródła nie zostanie obliczona.

Jeśli wejściowy raster powierzchni ma pionowy układ współrzędnych (VCS), wartości tego rastra powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w jednostkach pionowego układu współrzędnych. Jeśli wejściowy raster powierzchni nie ma pionowego układu współrzędnych (VCS), a dane są odwzorowywane, wartości powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w jednostkach liniowych odniesienia przestrzennego. Jeśli wejściowy raster powierzchni nie ma pionowego układu współrzędnych (VCS), a dane nie są odwzorowywane, wartości powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w metrach. Ostateczny wynik akumulacji odległości jest wyrażony w koszcie na jednostkę liniową lub w jednostkach liniowych, jeśli nie wprowadzono kosztu.

Bariery to przeszkody, które trzeba obejść. Można je zdefiniować na dwa sposoby.

Na potrzeby parametru Wybierz raster lub obiekt barier bariery mogą być reprezentowane albo przez komórki, które mają prawidłową wartość, albo przez dane obiektowe przekształcone w raster. Gdy bariery są połączone tylko komórkami po przekątnej, bariery zostaną pogrubione, aby uczynić je nieprzepuszczalnymi.

Bariery są również zdefiniowane przez lokalizacje, w których występują komórki o wartości Brak danych w następujących danych wejściowych: Wybierz raster kosztów, Wybierz raster powierzchni, Wybierz raster pionowy i Wybierz raster poziomy. Gdy komórka o wartości Brak danych jest połączona tylko komórkami po przekątnej, nastąpi pogrubienie z dodatkowymi komórkami o wartości Brak danych, aby bariera stała się nieprzepuszczalna.

Raster kosztów nie może zawierać wartości zero, ponieważ algorytm to proces mnożący. Jeśli raster kosztów zawiera wartości zero i wartości te reprezentują obszary o niskim koszcie, zmień wartości tych komórek na niewielką wartość dodatnią (np. 0,01) przed uruchomieniem tego narzędzia.

Domyślne wartości dla modyfikatorów Składnik pionowy są następujące:

Keyword                   Zero    Low    High   Slope  Power  Cos    Sec
                          factor  cut    cut                  power  power
                                  angle  angle                             
------------------------  ------  -----  -----  -----  -----  -----  -----
Binary                    1.0     -30    30     ~      ~      ~      ~
Linear                    1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Symmetric linear          1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Inverse linear            1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Symmetric inverse linear  1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Cos                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Sec                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Cos_sec                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0
Sec_cos                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0

Danych wynikowych narzędzia Wyznacz ekspozycje można używać jako danych wejściowych parametru Wybierz raster poziomy.

Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika poziomego są następujące:

Keywords         Zero factor   Cut angle     Slope   Side value
--------------   -----------   -----------   -----   ---------
Binary           1.0            45           ~       ~
Forward          0.5            45 (fixed)   ~       1.0
Linear           0.5           181            1/90   ~
Inverse linear   2.0           180           -1/90   ~

Charakterystyką źródła lub elementów poruszających się z lub do źródła można sterować za pomocą konkretnych parametrów.

• Parametr Akumulacja początkowa konfiguruje początkowy koszt przed rozpoczęciem ruchu.
• Parametr Akumulacja maksymalna określa poziom akumulacji kosztów przez źródło przed osiągnięciem limitu.
• Parametr Mnożnik do zastosowania dla kosztów określa tryb podróżowania lub wielkość w źródle.
• Parametr Kierunek podróży określa, czy element poruszający się rozpoczyna od źródła i przemieszcza się do lokalizacji innych niż źródłowe, czy też rozpoczyna od lokalizacji innych niż źródłowe i wraca do źródła.

Jeśli dowolny parametr charakterystyki źródła zostanie podany przy użyciu pola, charakterystyka źródła zostanie zastosowana do poszczególnych źródeł zgodnie z informacjami w danym polu dla danych źródłowych. Jeśli zostanie podane słowo kluczowe lub wartość stała, zostanie ona zastosowana do wszystkich źródeł.

Jeśli zostanie podany parametr Akumulacja początkowa, podane lokalizacje źródłowe w wynikowej powierzchni odległości kosztów zostaną skonfigurowane na wartość Akumulacja początkowa. W przeciwnym razie dla lokalizacji źródłowych w wynikowej powierzchni kosztów odległości zostanie ustawiona wartość zero.

Jeśli nie podano żadnego ustawienia Zasięg środowiska, zasięg przetwarzania jest określany w poniższy sposób.

Jeśli podano tylko źródło i dane barier, jako zasięg przetwarzania zostanie użyta suma danych wejściowych poszerzona o dwie szerokości komórki po każdej stronie. Raster wynikowy jest poszerzany o dwa wiersze i dwie kolumny, aby dane wynikowe używane w ścieżkach wygenerowanych za pomocą opcji Optymalna ścieżka jako raster i Optymalna ścieżka jako linia można było przemieszczać w ramach barier. Aby używać zasięgu jako niejawnej bariery, należy jawnie ustawić wartość Zasięg w ustawieniach środowiskowych.

Zasięgiem przetwarzania będzie iloczyn rastra powierzchni, rastra kosztów, rastra ze składnikiem pionowym lub rastra ze składnikiem poziomym, jeśli zostały one podane.

Środowisko Maska analizy można ustawić na klasę obiektów lub zestaw danych rastrowych. Jeśli maska jest obiektem, zostanie przekształcona w raster. Komórki mające wartość określają lokalizacje znajdujące się w obrębie obszaru maski. Komórki o wartości Brak danych określają lokalizacje znajdujące się poza obszarem maski i będą traktowane jako Bariery.

Gdy nie podano ustawień środowiskowych Wielkość komórki ani Raster dociągania i jako dane wejściowe podano wiele rastrów, środowiska Wielkość komórki i Raster dociągania są konfigurowane według kolejności na zasadzie pierwszeństwa: raster kosztów, raster powierzchni, raster ze składnikiem pionowym, raster ze składnikiem poziomym i dane barier.

Parametry tego narzędzia zostały wymienione w następującej tabeli:

Parametr	Objaśnienie
Wybierz raster lub obiekty źródłowe	Warstwa rastrowa lub obiektowa definiująca źródła, do których będzie obliczana odległość. Jeśli dane wejściowe są rastrem, muszą składać się z komórek o prawidłowych wartościach (zero jest prawidłową wartością) dla tych źródeł, a do pozostałych komórek musi być przypisana wartość NoData (Brak danych). Jeśli dane wejściowe to warstwa obiektowa, może być to warstwa punktowa, liniowa lub poligonowa.
Pole źródłowe (opcjonalnie)	Pole służące do przypisywania wartości do lokalizacji źródłowych. Musi być liczbą całkowitą.
Wybierz raster lub obiekt barier (opcjonalnie)	Zestaw danych definiujący bariery. W przypadku rastra typem wejściowym może być liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa. Wszystkie komórki, które zawierają wartości (w tym wartość zero), będą traktowane jako bariery. Wszystkie komórki zawierające wartość NoData nie będą traktowane jako bariery. W przypadku usługi obiektowej danymi wejściowymi mogą być punkty, linie lub poligony.
Wybierz raster powierzchni (opcjonalnie)	Wskazuje, czy odległości mają być obliczane przy użyciu metody planarnej (płaska powierzchnia Ziemi), czy geodezyjnej (elipsoida). Wartości te są używane do obliczenia rzeczywistej odległości powierzchniowej pokonywanej podczas poruszania się przez komórki.
Wybierz raster kosztów (opcjonalnie)	Raster definiujący impedancję (koszt) ruchu planimetrycznego między poszczególnymi komórkami. Wartość w każdej lokalizacji komórki reprezentuje odległość kosztu na jednostkę na potrzeby poruszania się przez tę komórkę. Wartość każdej lokalizacji komórki jest mnożona przez rozdzielczość komórki, a jednocześnie następuje kompensacja ruchu ukośnego, aby uzyskać łączny koszt poruszania się przez komórkę. Wartości rastra kosztów mogą być całkowitoliczbowe lub zmiennoprzecinkowe, ale nie mogą być ujemne ani równe zero (koszt nie może być wartością ujemną ani mieć wartość zerową).
Wybierz raster pionowy (opcjonalnie)	Raster definiujący wartości z dla każdej lokalizacji komórki. Wartości te służą do obliczania nachylenia używanego do identyfikowania składnika pionowego występującego podczas poruszania się między komórkami.
Składnik pionowy (opcjonalny)	Składnik pionowy definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu (VF) i pionowym względnym kątem ruchu (VRMA). Ta opcja jest dostępna tylko wtedy, gdy podano opcję Wybierz raster pionowy (opcjonalnie). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W zamieszczonych poniżej opisach VF definiuje trudności napotkane przy ruchu w pionie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej, a modyfikator VRMA oznacza kąt nachylenia między komórką Ze źródła i komórką Do źródła. Binarny — jeśli kąt VRMA jest większy niż dolny kąt odcinania i mniejszy niż górny kąt odcinania, składnik VF jest konfigurowany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Liniowa — składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA. Liniowa odwrotna — składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA. Symetryczna liniowa — składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Symetryczna liniowa odwrotna — składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Cos — składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA. Sec — składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA. Cos-Sec — składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Sec-Cos — składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Modyfikatory parametrów składnika pionowego są następujące: Składnik o wartości zerowej — składnik pionowy używany, gdy kąt VRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla podanej funkcji. Zgodnie z definicją składnik o wartości zerowej nie ma zastosowania do żadnych trygonometrycznych funkcji pionowych (Cos, Sec, Cos-Sec ani Sec-Cos). Pozycja przecięcia osi y jest definiowana przez te funkcje. Dolny kąt odcinania — kąt VRMA, poniżej którego składnik VF zostanie skonfigurowany na nieskończoność. Górny kąt odcinania — kąt VRMA, powyżej którego składnik VF zostanie skonfigurowany na nieskończoność. Nachylenie — nachylenie linii prostej używane z parametrami Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222).
Wybierz raster poziomy (opcjonalnie)	Raster definiujący kierunek poziomy w każdej komórce. Wartościami rastra muszą być liczby całkowitoliczbowe z zakresu od 0 do 360, przy czym 0 stopni wskazuje północ lub kierunek ku górze ekranu, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Obszary o płaskim ukształtowaniu powinny mieć wartość -1. Wartości w każdej lokalizacji będą używane w połączeniu z parametrem Składnik poziomy, aby określić koszt poziomy ponoszony podczas poruszania się z komórki do jej sąsiadów.
Składnik poziomy (opcjonalnie)	Składnik poziomy definiuje relację między poziomym składnikiem kosztu i poziomym względnym kątem ruchu. Ta opcja jest dostępna tylko wtedy, gdy podano opcję Wybierz raster poziomy (opcjonalnie). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika poziomego. Wykresy służą do określania składnika poziomego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W zamieszczonych poniżej opisach składnik poziomy (HF) definiuje trudności napotkane przy ruchu w poziomie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej, a poziomy względny kąt ruchu (HRMA) określa kąt między kierunkiem poziomym z komórki i kierunkiem ruchu. Definicje i parametry tych składników poziomych są następujące: Binarny — jeśli kąt HRMA jest mniejszy niż kąt odcinania, składnik HF jest konfigurowany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Do przodu — dozwolony jest wyłącznie ruch do przodu. Kąt HRMA musi być większy lub równy 0 i mniejszy niż 90 (0 <= HRMA < 90). Jeśli kąt HRMA jest większy niż 0 i mniejszy niż 45 stopni, składnik HF dla komórki jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. Jeśli kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości, używana jest wartość modyfikatora wartości pobocznej. W przypadku kąta HRMA większego lub równego 90 stopni składnik HF jest ustawiany na nieskończoność. Liniowa — składnik HF jest funkcją liniową kąta HRMA. Liniowa odwrotna — składnik HF jest odwrotną funkcją liniową kąta HRMA. Modyfikatory słów kluczowych składnika poziomego są następujące: Składnik o wartości zerowej — składnik poziomy, który ma być używany, gdy kąt HRMA ma wartość 0. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla wszystkich funkcji składnika poziomego. Kąt odcinania — kąt HRMA, po którego przekroczeniu jako wartość składnika HF zostanie skonfigurowana nieskończoność. Nachylenie — nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników poziomych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222). Wartość poboczna — składnik HF, gdy kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości i jest mniejszy niż 90 stopni, gdy podano słowo kluczowe składnika poziomego Do przodu.
Akumulacja początkowa (opcjonalnie)	Akumulowany koszt początkowy, który będzie używany do rozpoczęcia obliczania kosztu. Pozwala określić stały koszt powiązany ze źródłem. Zamiast rozpoczynać od kosztu równego zero, algorytm kosztu rozpocznie od wartości skonfigurowanej w opcji Akumulacja początkowa. Wartości muszą wynosić zero lub więcej. Domyślna wartość to 0.
Akumulacja maksymalna (opcjonalnie)	Akumulacja maksymalna dla danego podróżnego i źródła. Obliczenia kosztów są kontynuowane dla każdego źródła do momentu osiągnięcia określonej akumulacji. Wartości muszą być większe niż zero. Domyślna akumulacja to krawędź rastra wynikowego.
Mnożnik kosztów (opcjonalnie)	Mnożnik, który będzie stosowany do wartości kosztów. Umożliwia sterowanie trybem podróżowania lub wielkością w źródle. Im wyższy mnożnik, tym większy koszt ruchu przez każdą komórkę. Wartości muszą być większe niż zero. Wartość domyślna to 1.
Kierunek podróży (opcjonalnie)	Określa kierunek osoby podróżującej podczas stosowania składników poziomych i pionowych. Ze źródła — składnik pionowy i składnik poziomy zostaną zastosowane, począwszy od wejściowego źródła przy ruchu w kierunku komórek innych niż źródłowe. Jest to opcja domyślna. Do źródła — składnik pionowy i składnik poziomy zostaną zastosowane, począwszy od każdej komórki innej niż źródłowa przy ruchu z powrotem w kierunku źródła wejściowego. Podaj słowo kluczowe Ze źródła lub Do źródła, które zostanie zastosowane do wszystkich źródeł lub podaj pole w danych źródłowych zawierające słowa kluczowe identyfikujące kierunek podróżowania dla każdego źródła. To pole musi zawierać ciąg znakowy FROM_SOURCE lub TO_SOURCE.
Metoda wyznaczania odległości (opcjonalnie)	Wskazuje, czy odległości mają być obliczane przy użyciu metody planarnej (płaska powierzchnia Ziemi), czy geodezyjnej (elipsoida). Planarna — obliczenia odległości będą wykonywane na odwzorowanej płaskiej powierzchni przy użyciu 2-wymiarowego kartezjańskiego układu współrzędnych. To jest metoda domyślna. Geodezyjna — obliczenia odległości będą wykonywane na elipsoidzie. Wyniki nie zmieniają się bez względu na wejściowe lub wynikowe odwzorowanie.
Nazwa wynikowego rastra przydziału odległości	Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy. Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.
Nazwa wynikowego rastra akumulacji odległości (opcjonalnie)	Raster akumulacji odległości zawiera zakumulowaną odległość dla każdej komórki z lub do źródła o najmniejszym koszcie. Raster wynikowy ma typ zmiennoprzecinkowy. Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy. Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.
Nazwa wynikowego rastra kierunku wstecz (opcjonalnie)	Raster kierunków powrotnych zawiera obliczony kierunek w stopniach. Kierunek identyfikuje sąsiednią komórkę znajdującą się na najkrótszej ścieżce powrotnej prowadzącej do najbliższego źródła z ominięciem barier. Wartości należą do zakresu od 0 do 360 stopni, przy czym wartość 0 jest zarezerwowana dla komórek źródłowych. Dla kierunku wschodniego (na prawo) wartość wynosi 90, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (180 wskazuje południe, 270 — zachód, a 360 — północ). Raster wynikowy ma typ zmiennoprzecinkowy. Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy. Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.
Nazwa wynikowego rastra kierunku do źródła (opcjonalnie)	Raster kierunku do źródła identyfikuje kierunek najmniej zakumulowanej komórki źródła kosztów jako azymut w stopniach. Wartości należą do zakresu od 0 do 360 stopni, przy czym wartość 0 jest zarezerwowana dla komórek źródłowych. Dla kierunku wschodniego (na prawo) wartość wynosi 90, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (180 wskazuje południe, 270 — zachód, a 360 — północ). Raster wynikowy ma typ zmiennoprzecinkowy. Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy. Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.
Nazwa wynikowego rastra lokalizacji źródła (opcjonalnie)	Raster lokalizacji źródła to wielopasmowy raster wynikowy. Pierwsze pasmo zawiera indeks wiersza, a drugie pasmo zawiera indeks kolumny. Te indeksy wskazują lokalizację komórki źródłowej, która jest odległa o najmniejszy akumulowany koszt. Nazwa warstwy, która zostanie utworzona w obszarze Moje zasoby i dodana do mapy. Nazwa domyślna jest tworzona w oparciu o nazwę narzędzia i nazwę warstwy wejściowej. Jeśli warstwa już istnieje, wyświetlony zostanie komunikat z monitem o podanie innej nazwy. Za pomocą listy rozwijanej Zapisz wynik w można podać nazwę folderu w obszarze Moje zasoby, gdzie zostanie zapisany wynik.

Środowiska

Ustawienia środowiska analiz to dodatkowe parametry wpływające na wyniki działania narzędzia. Dostęp do ustawień środowiska analiz tego narzędzia można uzyskać, klikając ikonę koła zębatego u góry panelu narzędzia.

To narzędzie honoruje następujące środowiska analiz:

• Wynikowy układ współrzędnych – decyduje o układzie współrzędnych warstwy wynikowej.
• Zasięg – decyduje o obszarze, który ma być używany podczas analizy.
• Raster dociągania – dostosowuje zasięg danych wynikowych, tak aby był zgodny z wyrównaniem komórek podanej warstwy rastra dociągania.
• Wielkość komórek – wielkość komórek używana w warstwie wynikowej.
• Maska – określa warstwę maskowania, dzięki której podczas analizy będą używane tylko komórki należące do obszaru maski.
• Współczynnik przetwarzania równoległego – steruje instancjami procesorów lub procesorów graficznych biorących udział w przetwarzaniu rastra.

Podobne narzędzia i funkcje rastrowe

Narzędzie Przydział odległości oblicza przydział odległości od każdej komórki dla źródeł. Do rozwiązywania podobnych problemów mogą być przydatne inne narzędzia.

Narzędzia analizy i funkcje rastrowe przeglądarki map Map Viewer Classic

Z narzędzia Akumulacja odległości lub z funkcji rastrowej Akumulacja odległości należy skorzystać, jeśli dane wynikowe usługi rastrowej przydziału odległości nie są wymagane.

Narzędzie Przydział odległości jest również dostępne jako funkcja rastrowa.

Narzędzia analizy i funkcje rastrowe aplikacji ArcGIS Pro

Narzędzia geoprzetwarzania Przydział odległości oraz Akumulacja odległości są dostępne w skrzynce narzędziowej Spatial Analyst.

Narzędzia geoprzetwarzania Przydział odległości oraz Akumulacja odległości są dostępne w skrzynce narzędziowej Analiza rastrowa.

Narzędzia Przydział odległości i Akumulacja odległości są dostępne jako funkcje rastrowe.

Zasoby dla programistów ArcGIS Enterprise

Jeśli pracujesz z interfejsem ArcGIS REST API, użyj zadań Distance Allocation i Distance Accumulation.

Jeśli pracujesz z interfejsem ArcGIS API for Python, skorzystaj z distance_allocation i distance_accumulation z modułu arcgis.raster.functions.gbl.