Informacje dotyczące opcji Zmień styl (Map Viewer Classic)

Notatka:

Teraz dostępna jest nowa przeglądarka Map Viewer. Nowa przeglądarka map Map Viewer wcześniej była instalowana osobno jako wersja beta, ale obecnie jest automatycznie dostępna w portalu. Otwórz ją za pomocą aplikacji App Launcher, aby rozpocząć pracę. Więcej informacji zawiera dokumentacja pomocy nowej przeglądarki Map Viewer.

Przeglądarka map Map Viewer Classic umożliwia badanie danych przy użyciu rozmaitych stylów inteligentnego tworzenia map. Gdy używana jest opcja Zmień styl w przeglądarce map Map Viewer Classic, charakter danych użytkownika określa domyślnie wyświetlane sugestie dotyczące stylu. Po podjęciu decyzji co do sposobu prezentowania warstwy można wprowadzać zmiany jej wyglądu, które zostaną natychmiast wyświetlone na mapie. Przeglądarka map Map Viewer Classic zapewnia możliwość sterowania elementami stylu, takimi jak skala barw, grubość linii, przezroczystość i symbole.

Obsługiwane typy warstw

Opcji Zmień styl funkcji inteligentnego tworzenia map możesz używać przy następujących typach warstw:

• Hostowana warstwa obiektowa
• CSV w sieci
• Pliki CSV, SHP, GPX dodane do mapy
• Warstwa obiektowa serwera ArcGIS Server
• Warstwa rastrowa mapy ArcGIS Server z obsługą warstw dynamicznych
• Poszczególne warstwy obiektowe z warstwy rastrowej mapy ArcGIS Server
• Warstwa rastrowa ArcGIS Server z wektorowymi danymi terenowymi (tylko zmiany symbolizacji)
• Usługa strumieniowa ArcGIS Server
• GeoRSS — tylko Lokalizacja (pojedynczy symbol) w warstwach GeoRSS zawierających jedną warstwę
• Warstwa OGC WFS — tylko Lokalizacja (pojedynczy symbol)

Notatka:

Aby zmienić styl warstwy kafli wektorowych, zapoznaj się z informacjami podanymi w temacie Aktualizuj styl warstwy kafli wektorowych.

Ogólne opcje dostosowania wyglądu

Podczas nadawania stylu warstwie przy użyciu panelu Zmień styl można zmieniać i obracać symbole zgodnie z potrzebami. Podczas nadawania stylu danym liczbowym przy użyciu koloru, można wybrać motyw kolorystyczny, aby ułatwić przekazywanie informacji.

Zmiana symboli

Jeżeli w warstwie będą stosowane różne symbole, można zmienić je wszystkie jednocześnie. Dostępność opcji jest uzależniona od używanych symboli. Aby zmienić symbole, wykonaj poniższe czynności:

1. Kliknij opcję Symbole.
2. Wykonaj dowolne z następujących czynności:
   • W wypadku pozycji Kształt wybierz zestaw symboli, a następnie kliknij symbol, którego chcesz użyć. W wypadku opcji Lokalizacja (Pojedynczy symbol) i Liczności i ilości (Rozmiar) dostosuj rozmiar kształtu, a aby użyć własnego symbolu, kliknij polecenie Użyj obrazu, wprowadź adres URL obrazu, a następnie kliknij przycisk . Najlepsze wyniki zapewnia użycie kwadratowego obrazu (PNG, GIF lub JPEG) nie większego niż 120x120 pikseli. Inne wielkości zostaną dopasowane.
   • W wypadku opcji Wypełnienie kliknij kolor i dostosuj przezroczystość.

     W wypadku opcji Liczności i ilości (kolor) kliknij skalę barw i odwróć ją. Spowoduje to odwrócenie kolorów.

   • W wypadku opcji Obrys kliknij kolor, zmień przezroczystość i dostosuj grubość linii. W przypadku poligonów zaznacz pole wyboru aktywujące opcję automatycznej regulacji konturu.
   • W przypadku symboli liniowych kliknij kolor, zmień przezroczystość oraz dostosuj grubość i wzorzec linii. Aby wskazać kierunek linii, wybierz opcję strzałki. W przypadku linii z jedną strzałką umieszczenie strzałki zależy od punktów początkowych i końcowych każdego obiektu linii.

Obracanie symboli

Funkcje obrotu symboli o dany kąt — określone wyborem pola — umożliwiają odzwierciedlenie kierunku, np. poruszania się wiatru lub pojazdu. Gdy wybierany jest symbol punktowy, należy wybrać taki, który wskazuje północ, aby obrót był zgodny z wynikowym kierunkiem symbolu.

Aby obrócić symbole, wykonaj poniższe czynności:

1. Zaznacz pole wyboru Obróć symbole (stopnie).
2. Aby skonfigurować kąt obrotu, wykonaj jedną z następujących czynności:
   • Aby użyć atrybutu, wybierz go.
   • Wyrażeń niestandardowych napisanych w języku skryptowym Arcade można również użyć przy ustawianiu kąta obrotu. Ustawienie to można wybrać w dolnej części menu rozwijanego. Aby edytować wyrażenie lub jego nazwę, kliknij przycisk Edytuj wyrażenie i zmodyfikuj je w oknie edytora.
   • Aby utworzyć wyrażenie w języku Arcade, w menu rozwijanym wybierz opcję Nowe wyrażenie i w oknie edytora utwórz wyrażenie, nadając mu również nazwę.

     Notatka:

     Do utworzenia nowych wyrażeń można użyć wyrażeń istniejących, ale należy mieć na uwadze, że niektóre zmienne mogą nie działać w ramach profili. Aby użyć istniejącego wyrażenia, wybierz go na karcie Istniejące w oknie edytora.

   Wyrażenia w języku Arcade są obsługiwane dla wszystkich stylów oprócz następujących: Mapa skupień, Kategoria dominująca oraz Dominująca kategoria i rozmiar.

   Wskazówka:

   Jeśli potrzebujesz pomocy do którejkolwiek z funkcji języka Arcade, kliknij przycisk Informacje znajdujący się obok niej, aby wyświetlić informacje referencyjne na jej temat.

3. Wybierz jedną z następujących opcji:

   Geograficzny	Kąty są mierzone zgodnie z ruchem wskazówek zegara, począwszy od pozycji godziny dwunastej (obrót geograficzny).
   Arytmetyczna	Kąty są mierzone przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, począwszy od pozycji godziny trzeciej (obrót arytmetyczny). Notatka: Przy obrocie arytmetycznym symbol, dla którego przyjęto założenie, że wskazuje północ, jest najpierw obracany o 90 stopni zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aby wskazywał 0 stopni, zanim zostanie zastosowany obrót przeciwny do ruchu wskazówek zegara od atrybutu pola.

Motywy kolorystyczne

Jeśli do nadawania stylu wartościom liczbowym używana jest skala barw, można wybrać spośród wielu motywów ten, który najlepiej pasuje do danych i przekazywanych informacji. W zależności od wybranego stylu inteligentnego tworzenia map, mogą być dostępne następujące motywy:

• Wysokie do niskich — pokazuje zakres wartości od wysokich do niskich. Ten motyw pozwala podkreślić najwyższe i najniższe wartości w danych przy użyciu odcieni koloru od ciemnego do jasnego (lub odwrotnie). Ten motyw można wybrać, aby wyświetlić ogólny rozkład lub zakres wartości w danych. Na przykład podczas tworzenia mapy dochodów w mieście można przy użyciu tego motywu wyróżnić obszary o najwyższych i najniższych dochodach, aby zidentyfikować te, które mogą potrzebować pomocy.
• Powyżej i poniżej — pokazuje wartości powyżej i poniżej wartości, takiej jak zero albo średnia. Domyślnie ten motyw powoduje wyśrodkowanie mapy wokół średniej statystycznej i przyporządkowuje wszystkim wartości wyższym od tej średniej jeden kolor, a wszystkim wartościom niższym od niej - inny kolor. W zależności od potrzeb można także wybrać wartość inną niż średnia statystyczna. Wybierając ten motyw, można zakotwiczyć mapę wokół określonej wartości. Na przykład podczas tworzenia mapy poziomów natężenia ruchu drogowego za pomocą tego motywu można wyróżnić obszary o natężeniu ruchu poniżej średniej.
• Wyśrodkowane na — wyśrodkowuje i wyróżnia określony zakres wartości. Ten motyw ułatwia wyświetlanie statystycznie istotnych obszarów danych przez dodanie przezroczystości do elementów odstających i jednoczesne wyróżnienie wartości zbliżonych do średniej (odchylenie standardowe +-1). Na przykład podczas tworzenia mapy średnich wartości procentowych opadów na danym obszarze można użyć tego motywu do wyróżnienia obszarów, na których opady są zbliżone do średniej statystycznej i nadania przezroczystości anomaliom.
• Skrajności — wyróżnia wartości skrajne w danych. Ten motyw ułatwia prezentowanie statystycznych wartości skrajnych w danych, koncentrując się na wartościach innych niż odchylenie standardowe +-1. Tego motywu można na przykład użyć do wyróżnienia najwyższych i najniższych wartości w danych, takich jak najdroższe i najtańsze nieruchomości na danym obszarze.

Metody klasyfikacji

Jeśli nadajesz styl warstwie przy użyciu koloru i rozmiaru w celu przedstawienia danych liczbowych, warstwa jest stylizowana domyślnie przy użyciu ciągłej skali barw (patrz opis Liczności i ilości (kolor)) lub sekwencji symboli proporcjonalnych (patrz opis Liczności i ilości (rozmiar)). Można też sklasyfikować dane, tj. podzielić je na klasy lub grupy, a także zdefiniować zakresy i podziały klas. Na przykład, można podzielić wiek poszczególnych osób na klasy co dziesięć lat (0–9, 10–19, 20–29 itd.). Klasyfikacja umożliwia utworzenie bardziej uogólnionego (mniej szczegółowego) obrazu danych w celu przedstawienia pewnych faktów.

Zależnie od ilości danych w warstwie, można również określić liczbę klas: od jednej do dziesięciu. Większa ilość danych pozwala na korzystanie z większej liczby klas. Sposób zdefiniowania zakresów i granic klas (najwyższe i najniższe wartości każdej klasy) decyduje o zaklasyfikowaniu obiektu do danej klasy oraz wyglądzie warstwy tematycznej. Zmieniając klasy na podstawie różnych metod klasyfikacji, można tworzyć mapy o bardzo zróżnicowanym wyglądzie. Ogólnym celem jest zagwarantowanie, aby obiekty o podobnych wartościach znalazły się w tej samej klasie.

Równe przedziały

Użycie klasyfikacji Równe przedziały powoduje podzielenie zakresu wartości atrybutu na grupy o jednakowych rozmiarach. W tej metodzie klasyfikacji określa się liczbę przedziałów (lub podzakresów), a podział danych jest automatyczny. Na przykład, jeśli podane zostaną trzy klasy dla pola atrybutu o wartościach z zakresu od 0 do 300, to tworzone są trzy klasy: o zakresach 0–100, 101–200 oraz 201–300.

Opcję Równe przedziały najlepiej jest używać do powszechnie stosowanych zakresów danych takich jak wartości procentowe i temperatura. Dzięki tej metodzie możliwe jest rozróżnienie wielkości wartości atrybutu w stosunku do innych wartości. Na przykład, za pomocą tej opcji można przedstawić sklep, będący elementem grupy sklepów, który generuje jedną trzecią obrotów całej sieci.

Naturalne przerwy

Klasy naturalnych przerw (optymalne klasy Jenksa) są oparte na naturalnych grupach właściwych dla danych. Określane są granice klas umożliwiające pogrupowanie podobnych wartości i maksymalizację różnic pomiędzy klasami, np. identyfikuje się wysokość drzew w lasach państwowych. Obiekty zostają pogrupowane w klasy, których granice zostają wyznaczone tam, gdzie istnieją relatywnie duże różnice między wartościami danych.

Ponieważ klasyfikacja naturalnych przerw umieszcza grupowane wartości w tej samej klasie, ta metoda jest przydatna do prezentowania na mapie wartości danych o nierównomiernym rozkładzie.

Odchylenie standardowe

Za pomocą klasyfikacji Odchylenie standardowe można zaprezentować stopień odchylenia wartości atrybutu obiektu od średniej. Poprzez uwypuklenie wartości powyżej i poniżej średniej klasyfikacja z odchyleniem standardowym wskazuje obiekty powyżej lub poniżej wartości średniej. Tej klasyfikacji należy używać, kiedy ważna jest wiedza, jak rozkładają się wartości względem średniej, na przykład badając gęstość populacji danym obszarze lub porównując wskaźniki zwrotów nieruchomości kredytodawcom w poszczególnych regionach kraju. Aby uzyskać większy poziom szczegółowości na mapie, można zmienić wielkość klasy z odchylenia standardowego 1 na odchylenie standardowe 0,5.

Kwantyle

W przypadku klasyfikacji kwantylowej każda klasa zawiera jednakową liczbę obiektów — na przykład 10 lub 20 w jednej klasie. Nie występują klasy puste ani klasy o zbyt małej lub zbyt dużej liczbie wartości. Kwantyle to metoda klasyfikacji doskonale sprawdzająca się w przypadku danych o rozkładzie liniowym (równomiernym). Klasyfikacji kwantylowej używa się wtedy, gdy każda klasa ma zawierać jednakową liczbę obiektów lub wartości.

Z racji równego, pod względem liczbowym, pogrupowania obiektów w każdej klasie mapa wynikowa może być często myląca. Podobne obiekty mogą być umieszczane w sąsiednich klasach lub obiekty o bardzo różnych wartościach mogą być umieszczane w tej samej klasie. Można zminimalizować to zniekształcenie poprzez zwiększenie liczby klas.

Podziały ręczne

Aby zdefiniować własne klasy, można ręcznie dodać podziały i skonfigurować zakresy klasy właściwe dla danych użytkownika. Można również użyć jednej ze standardowych metod klasyfikacji i wprowadzić w niej odpowiednie modyfikacje. Mogą występować pewne standardy lub wytyczne prezentowania danych na mapie; agencja może na przykład stosować standardowe klasy lub przerwy w odniesieniu do wszystkich map, jak w przypadku skali Fujita (skala F) używanej do klasyfikowania tornad. Przerwy umieszcza się w tym miejscu, w którym są potrzebne.

Aspekty nadawania stylu

• Warstwy zobrazowań cechują się innymi procedurami organizacji prac niż zmiany symbolizacji.
• Podczas edycji warstwy obiektowej w przeglądarce map Map Viewer Classic na mapie wyświetlana jest symbolizacja oraz szablony skonfigurowane przez właściciela warstwy. Po zakończeniu edycji skonfigurowane style mapy zostaną wyświetlone ponownie.
• Przeglądarka scen Scene Viewer nie obsługuje map skupień.
• Nie wszystkie biznesowe i służące do tworzenia map aplikacje ArcGIS obsługują następujące opcje inteligentnych map: mapy skupień, liczności i ilości (gdy opcja Klasyfikuj dane nie jest zaznaczona) lub przezroczystość poszczególnych obiektów. Podczas dostosowywania wyglądu map przeznaczonych do używania w aplikacji ArcGIS należy rozważyć niniejsze ograniczenia. Na przykład gdy w instytucji mapy są wyświetlane w aplikacji, która nie obsługuje w pełni tworzenia inteligentnych map, można dostosować wygląd danych o przychodach za pomocą kolorów z zastosowaniem naturalnych przerw.
• Po zapisaniu zmian stylu w elemencie hostowanej warstwy obiektowej nie można użyć tego elementu w celu opublikowania hostowanej warstwy kafli, gdy nadany styl zawiera mapy skupień, liczności i ilości przy niezaznaczonej opcji Klasyfikuj dane, wiele atrybutów czy przezroczystości według obiektów.
• Dla liczności i ilości (kolor) histogram, który pokazuje rozkład danych może się nie pojawić, jeżeli warstwa nie ma wystarczającej ilości danych lub odzyskanie danych trwa zbyt długo.
• Styl Mapa skupień nie jest obsługiwany w przypadku warstw z włączonym klastrowaniem.
• Mapy skupień są zawsze wyświetlane na mapie poniżej warstw obiektowych. Nie można zmienić kolejności mapy skupień tak, aby znajdowała się nad warstwami obiektowymi.